Eindstation.

Vanuit Lone Pine is het nog zo'n 4,5 uur rijden tot we weer terug zijn waar we 2 weken geleden aan onze trip begonnen. We besluiten met een Franse slag door Death Valley te rijden. Het lijkt alsof het langzaam begint te wennen of dat we verzadigd raken van al die aan- en uitzichten van de landschappen waar we doorheen gaan. Las Vegas duikt op achter de bergen. De stad die 24 uur door gaat. Op ieder moment is er wel ergens een club waar je kan feesten, in de casino's kun je de klok rond gokken en als je om 5 uur in de ochtend denkt dat je wil gaan uit eten dan kan dat gewoon en er is geen hond die dat gek vind. We besluiten na terugkomst aan te schuiven bij het buffet van het Harrah's hotel. Daar is het altijd goed weten we inmiddels en ook nu stelt het niet teleur. Neem een heel lang buffet in gedachte, vermenigvuldig dat met 4, en lekker!
Het hotel waar we nu zitten (de Tuscany) heeft een mooi zwembad en daar vertoeven we de vrijdag. Het ligt niet aan de strip en dat merk je wel wat aan de klantvriendelijkheid. In Egypte waar we vaker kwamen gaf je een fooi als iets goed was, en daar zijn ze dan ook echt dankbaar voor. Als je hier geen fooi geeft bij het eten of als je een drankje besteld is het personeel zichtbaar gepikeerd en zeggen ze je geen gedag meer. We zijn echt niet krenterig maar als het eten ons niet aanstaat of de bediening tegenvalt kunnen ze de fooi vergeten. Verder is het hotel en de kamer goed.
De volgende dag besluiten we de strip op te gaan. Op weg naar de uitgang van het hotel valt op dan niemand ons gedag zegt :) Op de strip is het altijd druk. Extra drukte dit keer bij een sportzaak. Niemand minder dan Mike Tyson komt voor een signeer- en meet en greet-sessie. Leuk, dachten wij. Voorwaarde van de zaak was dat je even een item kocht om te laten signeren. Het goedkoopste was een foto van hem voor 'slechts' 199 dollar ex btw. Niet leuk, dachten wij. Echter veel vonden het nog steeds leuk getuige de rij van inmiddels opgelichte klanten. We wachten even op de aankomst van onze zwaarwichtige bijtgraag, nemen wat foto's en verplaatsen onze verbazing naar elders.
's Avonds staat onze landgenoot dj Afrojack in de Hakkasan. Deze grootste nachtclub van Amerika is gelegen in het MGM Grand hotel. Dat het heel groot is merkte we pas toen we er na een uur achter kwamen dat we in de verkeerde zaal zaten. De club is waanzinnig en de mensen zijn hip. Al zegt Fem vaker dat de gieren al rond m'n hoofd cirkelen.. Ik kon het nog prima bijbenen al zeg ik het zelf :) Een Budweiser 10 dollar. Daar krijg je hem in Roermond echt niet voor.. ..daar hebben ze namelijk nergens budweiser.. Het is toch nog gelukt een beetje aangeschoten de tent weer te verlaten. Het is al in de vroege uurtjes als we bij thuiskomst in het hotel nog even achter de blackjack tafel te gaan zitten. Dat spelletje ligt mij wel. Als je wat basisregels toepast en je speelt het goed dan kan je quit spelen. Als je wat basisregels toepast, je speelt het goed en hebt ook nog eens een portie geluk dan kun je er ook nog wat aan overhouden. We willen het kort houden dus ik besluit m'n overgebleven 25 dollar in te zetten. De bank speelt zich dood. We verdubbelen naar 50. Wederom een verslagen bank. De volgende ronde idem. Alles of niks. 200 in. Ik besluit met een 10 en een 4, lees flutkaarten, te passen tegen een 9. Vrij kansloos dus. Maar onder de 9 kwam een 5 tevoorschijn, de bank moet spelen tot minimaal 17 en de volgende kaart was de 8. We zeggen gedag tegen het casino en gaan lekker slapen.
Het is nu zondag en al bijna hebben we de gelegenheid om online in te checken voor de terugvlucht. Een teken dat de vakantie ten einde loopt. We besluiten de laatste dagen vooral nog even bij het zwembad wat laatste zon uren mee te pikken en verder de tijd vol te maken met lekker eten. Zo besluit ik dan ook deze laatste blog van onze trip. Zittend aan het zwembad. Wij kijken terug op een wereldreis! Iedereen dank voor het meelezen en meeleven!

We hebben geblogd!